250. Utrata kontroli, part I

UWAGA! Poniżej opublikowany został jedynie malutki fragment tworzonej od dłuższego czasu notki 250. Celem takiego zabiegu jest rezerwacja miejsca z datą publikacji na blogu, ale także pokazanie, że jeszcze tu zaglądam. Bez obaw, pełny obraz prezentowanej przeze mnie akcji ukaże się w tym samym miejscu gdy pisanie dobiegnie końca, a to niestety jeszcze potrwa…

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Odbili się od ziemi jednocześnie i też równocześnie zadali cios. Raz za razem swymi atakami popychali przeciwnika w głąb zdemolowanego Dōjo, aż zatrzymali się w jego centralnej części. Kiedy on wyprowadzał cięcie z nad głowy, ona w tym czasie atakowała klatkę piersiową. I tak na przemian, lecz z mizernym skutkiem. Ich oponent każdą próbę uszkodzenia swojego ciała parował z dziecinną łatwością i ku zdumieniu Sakury oraz już mniejszym podziwie Naruto, robił wszystko przy użyciu jednej ręki. Drugą trzymał schowaną za plecami, jakby w cale nie była mu potrzebna lub, co bardziej prawdopodobne, w jakimś celu ją oszczędzał. Co to był za cel przekonali się, gdy nacierający blondyn otrzymał niespodziewanego kopniaka pod żebra czym został na kilka sekund wykluczony z walki.

Tyle czasu wystarczyło w zupełności.

Minęły może cztery sekundy, gdy osamotniona medyczka zobaczyła, jak zamaskowany shinobi wyciąga zza pleców drugą rękę. Nim zdołała odpowiednio zareagować w jej stronę została rozpylona jakaś substancja. Dziewczyna naraz zasłoniła nozdrza oraz usta, lecz było już za późno. Wzięła kilka wdechów przerażająco znajomej chmury i poczuła, jak wiotczeją jej wszystkie mięśnie. Kiedy po kolejnych kilkunastu sekundach straciła wszelkie siły i upadła na ziemie, przed utratą świadomości zadała sobie jedno pytanie. Skąd do ciężkiej cholery ten koleś wziął jej obezwładniający proszek?!?

- Sakura! – po hali rozniósł się wystraszony wrzask. – Sakura? Sakura-chan!?

Przy nieprzytomnej medyczce naraz pojawił się jej chłopak. Kiedy ta nic mu nie odpowiedziała, pospiesznie przystawił palec do jej krtani, a wyczuwając miarowe bicie serca, zaraz się opanował. Nic jej nie groziło. Została tylko obezwładniona.

- Draniu! Co żeś jej zrobił!?

Krzyknął jinchuuriki i w przypływie trudnej do opisania wściekłości uwolnił do otoczenia znaczne ilości chakry demonicznego przyjaciela. To zaś zaowocowało nieznaczną, choć widoczną zmianą w jego wyglądzie. Włosy się nastroszyły, rysy na twarzy pogłębiły, ciało chłopaka natomiast spowił płaszcz pomarańczowej chakry z czterema ogonami wyrastającymi z tyłu.

- Nic czym powinieneś się martwić, Uzumaki Naruto!

- Co!? Skąd wiesz, jak się nazywam? Kim do diabła jesteś!?

Nie czekając na odpowiedź, Naruto wstał na równe nogi, wykonał kilka pieczęci i zaraz ponownie ukląkł przy jednoczesnym przystawieniu lewej ręki do podłogi. W koło dłoni naraz rozrysowało się kilka kolistych znaków, a zaraz potem dookoła niego i nieprzytomnej Sakury w chmurkach białego dymu zmaterializowało się kilku Upiornych Weteranów oraz Łapiduchów.

- Zajmijcie się nią, ale nie wtrącajcie się do walki – natychmiast padł pierwszy rozkaz. – Ten drań jest mój!

- Tak też się stanie, Rikūsho-sama.

- Ha, ha, ha! – zaśmiał się Kitsune. – A więc postanowiłeś dokończyć to starcie w samotności?!

- I tu się mylisz, koleś – zawtórował mu Uzumaki, po czym odbił się od ziemi wykonując w powietrzu Rasengana o fioletowym zabarwieniu chakry. – Ja nigdy nie walczę sam!

* * *

TO BE CONTINUED…

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Story by Wielki

„Naruto” and its characters belong to Masashi Kishimoto