045. Złe przeczucie

Strasznie wszystkich przepraszam, że tak długo nic nie pisałem, ale naprawdę mi uwierzcie że nie miałem weny i czasu… w ogóle, ani krzty wolnego czasu… a teraz zapraszam na kolejny odcinek z cyklu – Co słychać w świecie Naruto Uzumakiego ^^

<<< Odcienk ukazał się 18 maja 2008 roku >>>

>>> Las w Konoha-Gakure <<<

- Jujin Bunshin.. – ponownie Akamaru zmienił się w klona Kiby, lecz tym razem chłopak postanowił użyć innej techniki, znacznie skuteczniejszej – ..Gatsuga..!! – Inuzuka i jego klon wyskoczyli w powietrze i kręcąc się wokół własnej osi, rozpoczęli atak na oprycha. Kisame ponownie nic sobie z tego nie robiąc, zaczął zgrabnie unikać wszystkich ciosów, a po ok. 20 minutach Kiba i Akamaru waraźnie przystanęli z boku, gdyż poczuli zmęczenie.

„Co się do cholery dzieje..? Czemu on nie walczy..?” – brunet zaczął zachodzić w głowę nad dziwnym zachowaniem przeciwnika.

- Co się stało… zmęczenie dopadło..? – nagle przerwał tok myślenia, przeszywający głos wroga.

- Można tak powiedzieć.. – odparł chłopak lekko się szczerząc.

„Kurczę… jeszcze trochę i naprawdę padnę ze zmęczenia..” – Kiba po namyśle, spojrzał na swojego klona, który tez już zaczyna ciężej oddychać – „..oo, Akamaru też już długo nie wytrzyma takiego tępa..”. Nagle w konarze jednego z pobliskich drzew, chłopak dostrzegł jakiś ruch. Po chwili zerwał się bardzo silny wiatr, a gdy ustał z drzewa zeskoczył inny członek Akatsuki.

„CO..?! Jeszcze jeden..?” – Inuzuka najwyraźniej lekko się przestraszył tą perspektywą.

- Spokojnie, to przyjaciel.. – powiedział przeciwnik o łuskowatej skórze.

- Jaki znowu przyjaciel..? – spytał Kiba.

- Mój przyjaciel, Itachi.. – zaśmiał się Kisame. Rzeczywiście, przed Inuzuką i jego klonem teraz stoi drugi z klanu Uchiha, ten sam który w przeszłości posłał Naruto do szpitala.

„Cholera, mogłem się tego spodziewać.. no to już po mnie..” – chłopak ciężko przełknął ślinę, po czym zmierzył przeciwników wzrokiem.

- Nie baw się z nim, tylko go wykończ.. – nagle odezwał się Itachi.

- Chwila… mamy przecież czas..

- Nie, właśnie że go nie mamy a znasz Lidera.. jak spieprzymy ta misję, to się nam oberwie..

- No dobrze.. poczekaj jeszcze 10 minut, tyle powinno mi to zająć… - powiedział Kisame, szyderczo uśmiechając się do Inuzuki.

„A wiec to mój koniec… cholera, a jeszcze tyle nie spełnionych marzeń przede mną..”.

- Suiton, Bakusui Shoha – po chwili dało się usłyszeć wymawianie formułki, po czym członek Akatsuki z wielgachnym mieczem, złożył przed sobą ręce i wypluł z ust ogromna ilość wody, która w tej chwili pokryła całą najbliższą okolicę. W momencie pojawienia się wody, Kiba i Akamaru wskoczyli na gałąź pobliskiego drzewa, to samo uczynił Itachi, lecz Kisame już nie, tylko przy użyciu chakry skumulowanej w stopach, staną ta tafli wody. Kiba chcąc teraz zaatakować, nagle poczuł że nie może ruszyć się z miejsca – „..cholera, co się stało.. czuję jakby dopadł mnie nagły paraliż..” – chłopak począł gorączkowo zastanawiać się nad stanem własnego ciała, ale i jednocześnie lekko panikować. Z wielkim trudem, przekręciwszy głowę w stronę Itachiego, w końcu do niego dotarło co jest powodem tego paraliżu.. – „..już wiem co się dzieje, pamiętam jak Naruto opowiadał, że tak go właśnie załatwiono..”.

- Troszeczkę pomogę Kisame i przytrzymam tego natręta – powiedział Itachi, sam do siebie, pod nosem. Kisame chyba nic nie zauważył, gdyż nie zareagował na nie poruszanie się swojego przeciwnika.

- Co jest młokosie..? Obleciał cię strach..? – spytał z drwiącym śmiechem.

- A idź do diabła..! – skwitował krótko Kiba.

- Co..? Nie skory jesteś do rozmowy..? Dobra.. jak chcesz, pora to zakończyć.. – wokół Kisame, nagle zaczęła wirować chakra a potem woda, tworząc coś na krztałt wodnego wiru. Lecz ku zdziwieniu Inuzuki, wszystko za chwilę się uspokoiło, a przeciwnik począł wykonywać jakiś skomplikowane pieczęcie i wymawiać formułkę…

- Suiton, Suiryudan no Jutsu – w chwilę potem, z wody za wymawiającym te słowa, wyskoczył gigantyczny smok wodny o czerwonych ślepiach.

„Cholera, no to koniec..” – tylko tyle zdołał pomyśleć Kiba, nim gigantyczny smok, dosłownie pochłonął go i jego towarzysza, razem z gałęzią na której stali. Z momencie zderzenia, z dnem jeziora jakie zrobił Akatsuki, brunet poczuł przeszywający ból w kręgosłupie, tak jakby go właśnie łamano. Akamaru już w zetknięciu z wodą, natychmiast powrócił do swojej dawnej postaci, a w silnym zetknięciu z ziemią już na dobre stracił przytomność. Ku zdziwieniu Kiby, woda nagle gwałtownie poczęła opadać, a gdy już kompletnie zniknęła, pozostawiając jedynie nie wielkie kałuże, do chłopaka podszedł jego przeciwnik.

- Miło mi się z tobą walczyło, tak odprężająco.. hahaha – zaśmiał się szyderczo i kiwną na Itachiego, aby ten też podszedł. Gdy czarnooki zjawił się na miejscu, rzekł..

- A tu masz podarek ode mnie... – i rzucił w chłopaka kunai, który wbił się w jego pierś, w okolicy serca. Po tym zajściu Akatsuki jeszcze chwile po przyglądali sie swojej ofierze, jak powoli zaczyna wyziewać ducha i zaraz zniknęli w konarach pobliskich drzew.

* * *

>>> Wioska Ukryta w Liściach <<<

Nagle pękła szklanka z gorącą herbatą, stojąca na kuchennym stole w domu granatowo włosej kunoichi. Dziewczyna z początku nie zareagowała, ale jak szklana w chwilę potem się rozleciała, wylewając całą swoją zawartość na obrus…

- A to dziwne.. ale jakoś nigdy mi się to nie zdarzyło.. – rzekła do swojej rozmówczyni.

- Ale co..? Pęknięcie szklanki..?

- Tak..

- Eee.. to tylko zwykły przypadek – uśmiechnęła się serdecznie różowo włosa.

- Nie, ja wiem że to nie przypadek.. Sakura, słyszałam że to się trafia tylko, gdy dzieję się coś złego członkom twojego Team’u.

- Co ty powiesz..? – zdziwiła się Haruno.

- Dokładnie... wiesz co, muszę to sprawdzić – Hinata, tak jakby pobudziła się całą rozmową.

- Teraz..? Przecież jest tak późno..!

- I co z tego, założę się że Shino i Kiba jeszcze nie poszli spać.. – dziewczyna mówiąc to, wstała i wychodząc z kuchni, dodała…

- Sakura jeśli chcesz to możesz iść ze mną, będzie mi raźniej – się szeroko uśmiechnęła do swej przyjaciółki.

- Pewnie że chcę… nigdy bym cię nie puściła samej.. – Haruno, chwyciwszy Hyuuge pod rękę, wyszła razem z nią na dwór. I tak, obie uradowane dziewczyny w pierwszej kolejności poszły odwiedzić dom rodu Aburame. Po około 15 minutowym spacerku i oddychaniu już świerzym wieczornym powietrzem, kunoichi dotarły na miejsce i Hinata od razu zostawiając koleżankę w tyle, szybkim krokiem podeszła do drzwi i zapukała. Po nie długim czasie, drzwi sie otworzyły i stanęła w nich Pani Aburame.

- Ooo.. witaj Hinata, co cię sprowadza o tej porze..?

- Chciałam spytać jak się ma Shino..?

- Dobrze, dziękuję że pytasz… czy coś się stało..? – spytała kobieta, lekko zaskoczona nagłą troską Hinaty o jej syna.

- Właściwie to nie… tak tylko pytam.. powiedzmy że martwię się o swoja drużynę.

- Ale czym..?

- Już nie ważne.. dziękuję i dobrej nocy.. Sayonara – Hinata, podziękowała i pożegnała się, po czym powróciła do przyjaciółki. Gdy pani Aburame zamknęła drzwi, usłyszała głos obgadywanego.

- Kto to był..? – spytał Shino.

- Coś przedziwnego.. właśnie była tu twoja koleżanka z teamu, Hinata Hyuuga.

- A to rzeczywiście, dziwne.. nigdy Hinata nie odwiedzała nas, zwłaszcza o tej porze – Shino, lekko się poruszył tym co usłyszał, lecz zaraz powrócił do swoich zajęć.

- To prawda, a najdziwniejsze jest to, iż powiedziała że martwi się o swoją drużynę.. – kobieta lekko się przy tym stwierdzeniu zamyśliła.

- To akurat nie jest takie dziwne.. gdyż Hinata to bardzo delikatna i współczująca osoba, a że się o nas martwi to chyba dobrze, nie..?

- Tak.. dobrze jest wiedzieć, ze innym członkom twojego teamu zależy na tobie – pani Aburame lekko się uśmiechnęła.

Tym czasem, Sakura i Hinata powoli zaczęły zbliżać się do domu rodu Inuzuka z wielką nadzieją iż tu też jest wszystko w porządku. Granatowo włosa ponownie chciała zostawić Haruno w tyle, ale ta jej na to nie pozwoliła.

- O nie, tym razem obie to załatwimy.. – uśmiechnęła się przyjaźnie do białookiej. Dziewczyny podeszły do drzwi i już chciały w nie zapukać, gdy nagle otworzyły się i stanęła w nich starsza siostra Kiby.

- Ooo.. Hinata i Sakura.. niech zgadnę, przyszłyście do mojego brata..? – spytał uśmiechając się serdecznie.

- Hai..! – kunoichi odparły równocześnie.

- Dobrze.. zawołać go..?

- Nie trzeba, jeśli można to same do niego pójdziemy.. – w końcu odezwała się Sakura.

- Proszę bardzo, powinien siedzieć w swoim pokoju.

- Dziękujemy.. – uśmiechnęła się Hyuuga i razem z zielonooką poszła do pokoju swego przyjaciela z Teamu. Gdy zapukały, w pierwszej chwili nie usłyszały od zewu, więc Sakura troszeczkę nie pewnie nacisnęła klamkę i lekko popchnęła drzwi do środka. Oczom dziewczyn ukazał się pusty pokój z nawet zasłanym łóżkiem.

- K-Kiba-kun.. – wyszeptała nieśmiało biało oka.

* * *

>>> Wioska Ukryta w Piasku <<<

Powolnymi krokami, za oknami szpitalnego korytarza zaczyna robić się już ciemno.

- Cholera, co oni tak długo tam robią.. ile można rozmawiać – pewna blondynka poczęła lekko się niecierpliwić ciągłym oczekiwaniem.

- Spokojnie Temari.. w końcu ich ujrzysz.. – uśmiechnął się władca marionetek.

- Ale kiedy..? Zaraz oszaleje..? – dziewczyna poczęła gorączkowo kręcić się w ta i z powrotem, po korytarzu przed salą.

Gdy starsza siostra Kazekage-samy powoli zaczęła odchodzić od zmysłów, ku jej uciesze nagle drzwi się otworzyły a ze środka wydobył się siarczysty i głęboki śmiech dwóch przyjaciół. Po wyjściu na korytarz, zaraz na równe nogi zerwał się tez Kankuro.

- Hahaha… o tak, to było dobre.. – powiedział uśmiechnięty Kazekage, co szczerze strasznie zdziwiło jego starsze rodzeństwo i przyjaciół zarazem.

- Nom.. a teraz na poważnie Gaara… czy mogę u was zostać jeszcze na tą noc..? – spytałem, tym samym stopując śmiechowe uniesienia nas obydwu. Czerwono włosy od razu przestał się śmiać, a na jego twarzy ponownie zagościł grobowa mina.

- Pewnie.. a zostawaj tu ile ci się żywnie podoba.

- Dzięki, ale potrzebuje tylko jednej nocy, gdyż jutro wyruszam w dalszą podróż – i się szeroko uśmiechnąłem. Temari i Kankuro nadal się nie odzywając, poczęli dokładnie przyglądać się blondynowi i Gaarze.

- Rozumiem.. i uszanuję twoją decyzję.. ale na ramen dasz sie zaprosić, ja stawiam..! – rzekł Gaara, co już kompletnie zaskoczyło Temari i Kankuro, którym szczęka opadła aż do podłogi.

- Jasne, że dam się zaprosić.. – odparłem zadowolony propozycją mojego nowego najlepszego przyjaciela.

TO BE CONTINUED…

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Story by Wielki

„Naruto” and its characters belong to Masashi Kishimoto

Przyznaję, pierwsza scena, scena walki, może nie do końca mi wyszła.. ale cóż, nie miałem nic lepszego do napisania… - a tak po za tym, to mama nadzieję, ze notka się podobała ^^ - Pozdrawiam i serdecznie zapraszam do komentowania ^^